In deze blog ga ik het me je hebben over het gevaar van to do lijstjes, te strakke planningen en het stellen van doelen. (N.B. Deze blog is ook beschikbaar in podcast versie (4 min).
Plannen maken, doelen stellen, to do lijstjes maken….. we doen het massaal.
De ene meer dan de ander. En het hoort er natuurlijk ook bij. We leven in een drukke maatschappij waar er veel van ons verwacht wordt en we dus ook veel van onszelf en anderen verwachten. En ik geloof oprecht dat het stellen van doelen heel waardevol is om bijvoorbeeld de richting van je leven te bepalen en welke stappen daar dan ongeveer voor nodig zijn.
En plannen…ook daar is niets mis mee. Maar een te strakke planning, teveel moeten en teveel gehechtheid aan de doelen die je hebt, zet je letterlijk ook vast, maakt je minder flexibel EN er schuilt bovendien een groot gevaar hierin, als je hierin doorslaat en je je hiervan niet bewust bent.
Als je namelijk leeft op te strakke planningen en doelen, dan is het gevaar dat er letterlijk geen ruimte is voor emoties, voor voelen.
Daar heb je simpelweg geen tijd voor, het past niet in je drukke schema, die tijd heb je niet ingepland. Zodra er zich dus een emotie aandient, die op dat moment niet prettig is, en dat hoeven geen grote dramatische emoties te zijn, dat kunnen ook kleine teleurstellingen of , iets wat je verdrietig, boos of bang maakt……of wat dan ook dat zich aandient. Als jij te strakke planningen hebt, teveel moet van jezelf en er geen ruimte is om te voelen, dan is de kans groot dat je de emoties zult onderdrukken of ontvluchten.
En dit gaat heel onbewust.
Geen tijd nu. Hoppa…..en weg emotie.
Maar helaas, dat is een illusie. De emotie is niet weg, je hebt hem alleen tijdelijk even, heel vakkundig, weggeduwd. En hij blijft daar, ergens in je lichaam, in jouw systeem, in jouw gedachten en in jouw gevoelswereld….. en wacht op het moment om weer naar boven te komen.
Misschien als je in bed ligt of je hebt even een momentje van rust tussendoor. Op alle momenten dat jij je lichaam rust geeft, steken die nare emoties weer de kop op, vaak in de vorm van piekeren en je zorgen maken. En dat is niet gek. Het is heel normaal zelfs.
Emoties zijn energie en energie moet stromen.
Krijgt een emotie niet de kans om te stromen, dan zoekt het vroeg of laat een uitweg om te kunnen stromen. Onderdruk je maar vaak genoeg je emoties, of vlucht je weg van je emoties, dan vinden ze op termijn altijd een weg en dat is op den duur vaak in de vorm van, eerst ongemakken, en daarna zelfs ziekte, lichamelijk en of geestelijk.
Is deze blogt dan hiermee een oproep TEGEN het stellen van doelen en het maken van planningen? Nee, dat niet. Het stellen van doelen kan je echt helpen om je leven meer richting te geven. Leven zonder doelen en zonder planning maakt vaak ook stuurloos namelijk.
Maar ga eens op zoek naar meer balans als je jezelf herkent in dit verhaal en je jezelf letterlijk te vast zet in jouw doelen, in alles wat je "moet" en in te strakke planningen. En kijk eens wat het met je doet als er zich ergens in jouw dag een emotie aandient die je niet fijn vindt. Ben je hier gewoon eens even bewust van, sta er even bij stil en voel wat de situatie die de emotie in je oproept met je doet. Dat is stap 1.
Voelen. Meer is er niet nodig.
Als je je hiervan bewust kunt worden, dan ben je al een heel eind.
