Als we verandering willen, denken we soms veel te groots. Heb je er wel eens bij stil gestaan dat alle grote veranderingen beginnen met een kleine keuze. Mijn naam is Birgit. Ruim 20 jaar ben ik psycholoog, al noem ik me sinds enkele jaren liever een spiritueel psycholoog. Spiritualiteit kwam op mijn pad toen ik 6 jaar geleden niet lekker in mijn vel zat.
Ik had weinig energie, sliep slecht, had vaak buikpijn, voelde een constante onrust in mijn lichaam, ik piekerde veel en had angstgedachten die leidden tot paniekaanvallen, die mijn leven enorm beperkten.
Wat ik toen deed om mijn leven een andere richting op te sturen, vertel ik je in deze blog. Ook deel ik in deze blog hoe je erachter kunt komen welke volgende stap jij nu kunt zetten, om ook jouw leven van koers te laten veranderen.
N.B. Deze blog is ook in podcast versie beschikbaar >> "Alle grote veranderingen beginnen met een kleine keuze"
Alle grote veranderingen beginnen met een kleine keuze
Ik zit op de rand van het bed. De tranen rollen over mijn wangen. In mijn hand een brief….van mijn man. In deze brief uit hij zijn zorgen over mij, maar ook over onze relatie…. Ik lees: “ik maak me zorgen over jou en onze toekomst”…… “we hebben in al die jaren nog nooit zoveel discussies gehad als nu”……”vele kleine dingen kunnen jouw humeur ineens veranderen”……….. “ je doet uitspraken, zoals “ik vertrek” en “waar doe ik het allemaal voor?” en die raken mij en ik denk onze kinderen ook…….. en hij sluit af met” ik zou er alles voor over hebben om dit te veranderen” Dit zijn een aantal kleine voorbeeldenzinnen uit de emotionele brief die daar op mijn hoofdkussen lag. En het raakte mij… tot in het diepste van mijn ziel. En hij sloeg de spijker op z’n kop. Dit kon zo niet langer.
Dit was niet de Birgit die ik wilde zijn
Dit was niet de Birgit die ik wilde zijn, voor mezelf niet, maar ook voor mijn man niet en zeker niet voor mijn kinderen. De laatste jaren was ik veranderd, niet ineens, maar heel geleidelijk. Ik zat niet lekker in mijn vel, had weinig energie, sliep slecht, had veel buikpijnklachten. En ook voelde ik me altijd heel gejaagd van binnen en had een constant gevoel van onrust in mijn lichaam, alsof ik altijd te weinig tijd had. Ik had moeite om me te concentreren en reageerde vaak kortaf, mopperde veel, was vaak snel geïrriteerd en kon dan ook ineens uit m’n slof schieten. Ook piekerde ik veel en had negatieve gedachten, maar vooral ook angstgedachten over van alles en nog wat eigenlijk. Ik was bang om ziek te worden, bang dat mijn kinderen iets zou overkomen, bang om de snelweg op te gaan, soms zelfs bang om de kleinste dingen, zoals een gesprek met iemand voeren. En al die angstgedachten leidden uiteindelijk tot paniekaanvallen of beter gezegd leidden die vooral daartoe dat ik er alles aan deed om maar geen paniekaanval te krijgen, waardoor ik veel situaties uit de weg ging en mijn leven er niet leuker op werd.
Het zou wel weer goedkomen
Maar ondertussen ging ik door, het zou wel weer goedkomen en het bijltje erbij neergooien was geen optie, want anderen die rekenden op mij. Mijn kinderen, mijn man, mijn werk, het huishouden, mijn vrienden, mijn familie…eigenlijk ging altijd alles en iedereen (zeker als ik nu terugkijk) voor mijn eigen belang, ik moest er zijn voor die ander, dat was belangrijk! En Door deze overtuiging had ik vaak moeite had met het aangeven van mijn eigen grenzen. Ik zei veel te vaak ja, terwijl ik eigenlijk een nee voelde (al had ik dat toen eigenlijk nog niet eens in de gaten, want voelen dat kon ik eigenlijk niet echt. Ik zat alleen maar in mijn hoofd en analyseerde alles kapot.
Wie was ik eigenlijk? En wat wilde ik eigenlijk? Dat waren Vragen die ik me steeds vaker begon te stellen. Maar ik had geen flauw idee. Het voelde letterlijk alsof ik het contact met mezelf was kwijt geraakt en wist niet meer wie ik was of wat ik echt wilde. En ondertussen leek het vanaf de buitenkant zo mooi. Een prachtig gezin, een mooi huis, financieel niets te klagen, regelmatig op vakantie, geen vuiltje aan de lucht voor de onoplettende buitenstaander. Maar het voelde zo anders.
Dit was het kantelpunt
Tot het moment dus dat ik die brief van mijn man op mijn hoofdkussen vond. En dat was voor mij het kantelpunt. Er moest iets veranderen. En vanaf toen besloot ik om het anders te gaan doen. En weet je wat het mooie is. Dat was waar het mee begon: de simpele keuze om het anders te gaan doen en om weer te gaan kiezen voor mezelf. En vanaf toen ben ik stap voor stap aan de slag gegaan met mezelf.
En nu, is het 6 jaar later. En mijn leven is compleet veranderd. Mijn klachten zijn nagenoeg verdwenen. Mijn paniekaanvallen en de angst hiervoor zijn weg. Mijn piekergedachten zijn drastisch afgenomen en mijn gedachtewereld nu wordt overheerst door fijne en constructieve gedachten. En als ik nu een tegenslag heb in mijn leven, ben ik snel weer terug in balans en voel ik vooral zelfvertrouwen dat ik dit aankan. Bovenal voel ik vooral heel veel rust van binnen en ik kan oprecht zeggen dat ik me gelukkiger voel dan ooit. Ik geniet met volle teugen van het leven, en niet alleen van de grootse dingen waar we vaak zo naar uit kunnen kijken, zoals een vakantie bijvoorbeeld, maar ik geniet juist ook zo ontzettend van die kleine, dagelijkse dingen. En dat voelt als rijkdom. Ik heb geleerd dat alles, maar dan ook alles, begint bij jezelf.
Op een kantelpunt is het tijd om te kiezen
Ik besef me heel goed dat jij nu misschien ook wel op een kantelpunt in jouw leven bent aangekomen.
En op dit kantelpunt is het tijd om te kiezen, weer te durven kiezen, vooral voor jezelf. Alle grote veranderingen beginnen namelijk altijd met een keuze. En die keuze hoeft niet groots te zijn om je leven te veranderen. Het nemen van een krachtig, simpel besluit is vaak het enige dat nodig is om je leven van koers te laten veranderen.
En als ook jij weer durft te kiezen om de touwtjes van je leven weer in eigen handen te gaan nemen, dan heb jij de eerste, cruciale stap gezet. En vanaf hier zet je gewoon elke keer weer een kleine stap….
En ik weet uit ervaring dat dit makkelijker gezegd is dan gedaan. Want wat is dan de volgende stap die je te zetten hebt? Hierin kan ik je 1 waardevol inzicht meegeven dat ik geleerd heb van die periode waarin ik niet lekker in mijn vel zat. Volg je gevoel van nieuwsgierigheid en enthousiasme. Als er iets op je pad komt dat een gevoel van enthousiasme en nieuwsgierigheid in jou oproept, dan is dat de moeite waard om het in ieder geval te onderzoeken. En vanuit daar ga je elke keer weer een klein stapje verder. En al komen er momenten dat het uitzichtloos lijkt….ik wil je op het hart drukken: houd vol! De kracht van verandering zit in jou zelf, echt waar! En jij bent krachtiger dan je nu misschien denkt.
Ik wens je ontzettend veel succes op de reis naar jouw geluk.
Liefs,
Birgit
